|
Баляда Цішкі Гартнага
|
|
4.11.1887 – 11.04.1937
|
Усё ў былым – і слава, і пашана,
І ўжо дарогі больш няма назад.
Ды выбар ёсьць яшчэ – быць расстраляным
Ці раптам звар’яцець... І ты – вар’ят,
Але і ў гэтым доме ў вокнах краты,
Як павукі, што ткуць самоту й сьмерць.
І лекары крычаць, крычаць вар’яты,
І можна тут сапраўдна звар’яцець.
А за сьцяной вясна, ды жыць ня хочаш,
Бо немагчыма ў вар’ятоўні жыць,
І ўжо ня поўню ў небе бачаць вочы,
Пятлю, якая кліча і гарыць,
Як бальшавіцкі сьцяг, служыў якому
І пад якім людзей катуе кат.
Ня здрадзіў ты Айчыне і нікому
Ня здрадзіш. Ты – змагар, а не вар’ят.
І заўтра, як сабаку, закапаюць
Цябе на ўскрайку парку, ды і там
Твой чэрап беларускі адшукаем,
Нібы ўначы – бялюткі Храм...
26.XII.2007.
|
|
